Sunday, March 8, 2015

Τορτιλιόνι με μωβ broccolini, ρικότα και ξύσμα λεμονιού

Κάποτε κρατούσα ημερολόγιο όπου έγραφα τις πιο βαθιές μου σκέψεις, τα μυστικά μου, όλα όσα δεν τολμούσα να εκμυστηρευτώ ή φοβόμουν να ξεστομίσω και κατά καιρούς το blog έχει αντικαταστήσει εκείνο το ξεχασμένο ημερολόγιο. Σ’ το κάνει το blogging αυτό. Είναι φορές που σε ξεγελάει και νομίζεις πως δεν υπάρχει αποδέκτης αυτών που γράφεις κι όμως, είναι εκεί έξω πολλοί (ή λίγοι) που μπορεί να σε παρακολουθούν.




Υπήρξαν φορές που έγραψα μακροσκελείς αναρτήσεις και δεν τις δημοσίευσα ποτέ, διότι διαβάζοντάς τες συνειδητοποίησα ότι παραείναι προσωπικές, με λεπτομέρειες που δεν ήθελα να μοιραστώ με τον υπόλοιπο κόσμο, κι απ’ την άλλη, είναι φορές που όση ώρα κι αν κάτσω μπροστά στον υπολογιστή, δεν μου βγαίνει ούτε μια λέξη που να αξίζει να την διαβάσει άνθρωπος. Είναι παράξενο το blogging, ακόμα κι ύστερα από πέντε χρόνια, ίσως εξαιτίας αυτών των πέντε χρόνων. Το να βρεις την ισορροπία μεταξύ εκείνων που θες και δε θες να πεις είναι περίπλοκη υπόθεση.




Μια γνωστή μου μου είπε πριν λίγο καιρό ότι εφόσον αρέσει σ’ εμένα, δεν έχει σημασία αν διαβάζει κανείς αυτά που γράφω. Είχα διαφορετική άποψη αλλά δεν συνέχισα την κουβέντα, πρώτον γιατί υποψιάστηκα ότι δεν έχει διαβάσει ποτέ το blog μου και δεύτερον γιατί ήμουν σίγουρη ότι δεν θα καταλάβαινε. Αν έγραφα το blog μονάχα για τον εαυτό μου, δεν θα έγραφα εδώ αλλά στο προαναφερθέν ημερολόγιο. Πιστεύω πως το ίδιο ισχύει για όλους τους bloggers.


Μου αρέσει η ιδέα πως κάποιοι εκεί έξω διαβάζουν αυτά που έχω να πω, δοκιμάζουν τις συνταγές μου, κοιτάζουν τις φωτογραφίες μου και όλα αυτά τους δημιουργούν κάποιο συναίσθημα. Όταν ξεκίνησα αυτό το blog συνειδητοποίησα πως έχω πράγματα να πω, να μοιραστώ, όχι απαραίτητα βαρυσήμαντα μα περισσότερο καθημερινά, αλήθειες και πραγματικότητες της δικής μου ζωής, πώς βλέπω τον κόσμο, την μαγειρική, το φαγητό. Πριν ξεκινήσω το blog δεν πίστευα ότι θα ενδιαφερόταν κανείς να διαβάσει αυτά που έχω να πω. Υπάρχουν όμως αρκετοί και τους ευχαριστώ. Σας ευχαριστώ.




Είναι πολλά blogs που κι εγώ η ίδια παρακολουθώ, τα περισσότερα από ξένους παρά έλληνες bloggers κι αυτό γιατί τα πλείστα ελληνικά food blogs δεν έχουν το προσωπικό στοιχείο. Δεν έχω ιδέα ποιός κρύβεται πίσω από τις συνταγές και δεν εννοώ ότι με ενδιαφέρει πώς είναι εμφανισιακά, αυτό είναι το τελευταίο που με ενδιαφέρει, ούτε φυσικά υπονοώ ότι πρέπει να καταθέτει την ψυχή του σε κάθε ανάρτηση, αλλά να μπορώ να καταλάβω τί άνθρωπος είναι, τί τον απασχολεί, ποιά είναι η καθημερινότητά του, ποιό είναι το όνομά του. Ναι, το όνομά του. Υπάρχουν bloggers που μου αφήνουν σχόλια εδώ χρόνια και δεν έχω ιδέα ποιό είναι το όνομά τους γιατί πολύ απλά ποτέ δεν το έχουν αφήσει. Ίσως το βλέπω πολύ ρομαντικά αλλά για μένα δεν είναι μόνο το σχόλιο που έχει αξία αλλά η επαφή που αναπτύσσεις με κάποιον άλλο, ειδικά συν-blogger, με τον οποίο έχεις κοινά ενδιαφέροντα, κοινά σημεία αναφοράς, κι αυτό δεν μπορεί να γίνει αν δεν είσαι διατεθειμένος να ανοιχτείς. Αν θες μόνο συνταγές, υπάρχουν χιλιάδες blogs από κάθε χώρα που μπορείς να επιλέξεις να επισκεφθείς και να επισκεφθώ. Για να το πω διαφορετικά, θέλω να παρακολουθώ τον blogger όχι μονάχα το blog. Τώρα που το σκέφτομαι, έχω τόσα πολλά να πω για το food blogging εν γένει αλλά πρέπει να βάλω τελεία σήμερα γιατί η ανάρτηση θα γίνει έπος και αμφιβάλλω αν θα κάτσει κανείς να την διαβάσει.




Η υποφαινόμενη λοιπόν food blogger, μαγείρεψε κάτι και κατάφερε και να το φωτογραφίσει. Επιτέλους! Ζυμαρικά λοιπόν εν ονόματι τορτιλιόνι (tortiglioni) με μωβ broccolini που βρήκα στον μανάβη και σχεδόν χοροπήδησα απ’ τη χαρά μου, φρέσκια ρικότα και ξύσμα λεμονιού.


Τα broccolini ζεματίστηκαν και έπειτα σωταρίστηκαν μαζί με σκόρδο σε ελαιόλαδο, έσμιξαν με τα τορτιλιόνι στο ίδιο τηγάνι και έπειτα ήρθε η ρικότα και λίγο νερό από το βράσιμο των ζυμαρικών να τα δέσει και να δημιουργήσει μια κρεμώδη “σάλτσα”. Το ξύσμα λεμονιού χάρισε φρεσκάδα και οξύτητα ενώ το Grana Padano έδωσε την απαραίτητη δόση αλμυρής και ουμάμι γεύσης. Ήταν ένα ελαφρύ, φρέσκο και ντελικάτο γεύμα που μύρισε άνοιξη.









Τορτιλιόνι με μωβ broccolini, ρικότα και ξύσμα λεμονιού

Εκτός από τορτιλιόνι (tortiglioni) μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ριγκατόνι ή πέννες. Επίσης, μπορείτε να αντικαταστήσετε τη ρικότα με ανθότυρο.

Το broccolini (ή bimi στα ολλανδικά) είναι μια μείξη του κοινού μπρόκολου με το κινέζικο μπρόκολο. Είναι εξαιρετικά δημοφιλές στην Ολλανδία κι έχει γίνει ένα από τα αγαπημένα μου λαχανικά. Υπάρχει πράσινο μπροκολίνι και μωβ, το οποίο δυστυχώς χάνει το μωβ χρώμα του όταν ψήνεται. Η γεύση και των δυο μοιάζει με αυτή του μπρόκολου αλλά είναι πιο γλυκά, πιο τρυφερά και πολύ πιο νόστιμα. Θυμίζουν επίσης λίγο στη γεύση το πράσινο σπαράγγι.

Μπορείτε να το αντικαταστήσετε με purple sprouting broccoli (scheutjesbroccoli στα ολλανδικά) ή σπαράγγια. Τώρα μάλιστα που βγαίνουν τα άγρια σιγά-σιγά στην Ελλάδα είναι ό,τι πρέπει. Επίσης, μπορείτε να κόψετε τις φουντίτσες του κοινού μπρόκολου και να τις μαγειρέψετε όπως τα μπροκολίνι στο πιάτο αυτό.

Update 22.03.2015: Η μητέρα μου βρήκε broccolini στη λαϊκή (Π.Φαλήρου) οπότε υπάρχουν και στην Ελλάδα!




Μερίδες: 2 γενναίες

Υλικά
200 γρ. (12-13) μωβ broccolini
250 γρ. ζυμαρικά τορτιλιόνι
5 κουταλιές σούπας εξαιρετικά παρθένο ελαιόλαδο
1 σκελίδα σκόρδο, πολτοποιημένη ή τριμμένη
200 γρ. φρέσκια ρικότα
Ξύσμα 1 λεμονιού
Αλάτι
Φρεσκοτριμμένο άσπρο πιπέρι
Grana Padano (ή παρμεζάνα), φρεσκοτριμμένη

Ειδικά εργαλεία: τρίφτης, σουρωτήρι


Προετοιμασία
Γεμίστε μια μεγάλη κατσαρόλα με νερό και ρίξτε αλάτι. Βράστε σε δυνατή φωτιά και ρίξτε τα broccolini. Ζεματίστε τα για 2-3 λεπτά μέχρι τα κοτσάνια τους να μαλακώσουν ελαφρά. Αφαιρέστε τα με μια τρυπητή κουτάλα και βάλτε τα μέσα σε ένα σουρωτήρι. Αφήστε τα να στραγγίξουν και να κρυώσουν λίγο. Μη χύσετε το νερό! Μόλις κρυώσουν τα broccolini, κόψτε τα στη μέση αν είναι πολύ μακριά.

Βάλτε την κατσαρόλα με το νερό που βράσατε τα broccolini πάλι σε δυνατή φωτιά και μόλις βράσει, ρίξτε τα ζυμαρικά. Βράστε τα μέχρι να έχουν υφή al dente (σφιχτά αλλά όχι σκληρά) ή μέχρι να έχουν την υφή που σας αρέσει.

Εντωμεταξύ, ζεστάνετε 4 κουταλιές σούπας ελαιόλαδο σε ένα μεγάλο και φαρδύ τηγάνι (αρκετά μεγάλο ώστε να χωρέσει και τα ζυμαρικά) σε μέτρια φωτιά και προσθέστε το σκόρδο. Σωτάρετε για μερικά δευτερόλεπτα προσέχοντας μην σας αρπάξει. Προσθέστε τα broccolini και σωτάρετε για 2-3 λεπτά. Μην ανακατεύετε πολύ γιατί θα διαλυθούν οι φουντίτσες τους. Αλατοπιπερώστε ελαφρά.

Σε αυτό το σημείο, τα ζυμαρικά θα πρέπει να είναι έτοιμα. Κρατήστε μια κούπα από το νερό που έβρασαν τα τορτιλιόνι. Με μια τρυπητή κουτάλα μεταφέρετε τα ζυμαρικά μέσα στο τηγάνι με τα broccolini. Προσθέστε τη ρικότα και λίγο από το νερό των ζυμαρικών, τρίψτε το ξύσμα λεμονιού απευθείας μέσα στην κατσαρόλα ώστε να πέσουν μέσα και τα πολύτιμα έλαια από το λεμόνι και ανακατέψτε ελαφρά όλα τα υλικά, προσέχοντας και πάλι μη σπάσουν οι φουντίτσες των broccolini.
Προσθέστε επιπλέον νερό από τα ζυμαρικά αν είναι πολύ στεγνά τα τοτριλιόνι. Η “σάλτσα” θα πρέπει να είναι κρεμώδης. Περιχύστε με 1 κουταλιά ελαιόλαδο και σερβίρετε αμέσως σε πιάτα.
Τρίψτε από πάνω Grana Padano και καλή όρεξη!


38 comments:

  1. Τι υπέροχα χρώματα στις φωτογραφίες σου.
    Θα το φτιάξω άμεσα με ένα μπρόκολο μωβ που υπάρχει στη λαϊκή.
    Τα φιλιά μου και καλή εβδομάδα.
    Α ξέχασα συμφωνώ απολύτως με τον πρόλογο σου.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Σ΄ευχαριστώ πολύ Ξανθή! Α τέλεια, θα χαρώ πολύ να μάθω πώς σου φάνηκε!

      Delete
  2. Καλησπέρα Μάγδα μου!Πολύ νόστιμη καί εύκολη η συνταγή σου!
    Τά μωβ broccolini τά χρησιμοποίεί στήν μαγειρική της η κόρη μου πού ζεί καί αυτή στήν Χάγη!
    Σέ παρακολουθώ καί άς μην σχολιάζω στίς αναρτήσεις σου!
    Συμφωνώ μέ τά περισσότερα πού γράφεις,καί μπορώ νά πώ,ότι σάν 3 χρόνια blogger,θαυμάζω τίς Ελληνίδες food bloggers,καί παρακολουθώ,όπως καί αυτές τό δικό μου blog,τίς θαυμάζω καί μέ πολλές από αυτές έχουμε έρθει ποιό κοντά καί τίς νοιώθω σάν φίλες μου!Καλή συνέχεια στίς υπέροχες μαγειρικές δημιουργίες σου καί στίς εξαιρετικές φωτογραφίες σου!Πολύ σύντομα θά είμαι Ολλανδία γιά ένα ευχάριστο γεγονός!Καλό βράδυ!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Καλησπέρα Dimi και σ' ευχαριστώ πολύ! Είδες τί μπορεί να κάνει το blogging; Είναι πολύ γλυκό το ότι έχεις κάνει φιλίες μέσω του blog σου. Αν ήμουν πάντως Ελλάδα θα επεδίωκα να γνωρίσω κι από κοντά τις ελληνίδες bloggers που παρακολουθώ αλλά ας όψεται η ξενιτιά :)
      Η κόρη σου ζει στη Χάγη;; Κοίτα σύμπτωση. Καλώς να έρθεις και καλά να περάσεις, κάτι που είναι σίγουρο αφού έρχεσαι για ευχάριστο γεγονός.
      Να δούμε η δική μου μαμά πότε θα έρθει... μου λείπει!!

      Delete
  3. Αν και είμαι σχετικά νέα στο χώρο του food blogging, μπορώ να πω ότι το κείμενο σου με καλύπτει απόλυτα. Πράγματι μπορείς να νιώσεις οικειότητα με αρκετούς bloggers μέσα από τα γραφόμενά τους και να "δεθείς" μαζί τους, γιατί τελικά δεν είναι μόνο οι συνταγές...
    Όσο για τα λαχταριστά ζυμαρικά σου, αυτό που μου λείπει από το εξωτερικό είναι η ποικιλία των πρώτων υλών που βρίσκεις στις αγορές, αλλά πάλι εδώ έχουμε αφθονία σε άλλα πράγματα, βλέπε σπαράγγια όπως λες.
    Καλό βράδυ Μάγδα μου!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Ναι, δεν είναι μόνο οι συνταγές για μένα που θα με τραβήξουν να παρακολουθήσω ένα blog. Είναι ο συνδυασμός διαφόρων στοιχείων με βασικό το προσωπικό.
      Στην Ολλανδία έχω ανακαλύψει και βρει τόσα καινούρια για μένα λαχανικά και χαίρομαι πολύ γι' αυτό! Τα ελληνικά μου λείπουν όμως :)

      Delete
  4. Λατρεμένα μακαρόνια με ρικότα και μπροκολο για χρώμα και βιταμίνες.
    Θα συμφωνήσω και εγώ με τον πρόλογό σου, και εγώ βρίσκω τον εαυτό μου να προτιμά τα blogs που έχουν προσωπικό χαρακτήρα, ωστόσο κάποιες περιπτώσεις ξεφεύγουν και έχουμε το αντιθετο με oversharing σε βάθμο να νιωθω οτι παρακολουθώ reality, γιατί παραθέτουν την παραμικρή λεπτομέρεια της ζωής τους, με φωτογραφικό υλικό, ακόμα και βιντεο. Θα μου πεις πάντα υπάρχουν ακραίες περιπτώσεις.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Αυτές οι περιπτώσεις τις υπερ-έκθεσης και oversharing όπως λες είναι όντως λίγο περίεργες αλλά ο καθένας έχει την ελευθερία να εκφραστεί όπως θέλει μέσω του blog του. Ίσως κι αυτό είναι το πιο όμορφο κομμάτι του να έχεις blog. Από κει και πέρα είναι τί ζητάει ο καθένας από εμάς ως παρατηρητής και αναγνώστης του εκάστοτε blog.

      Delete
  5. καλημερα μαγδα!!!
    διαβασα με μεγαλο ενδιαφερον τον προλογο σου και τις αποψεις σου με τις οποιες συμφωνω!!!!θαυμασα το ποσο ακομπλεξαριστη και ειλικρινης εισαι.
    πραγματικα θελω πολυ να διαβασω κι αλλες αποψεις σου για το foodblogging (οοοχι δεν μου φανηκε "επος" ο προλογος,θα μπορουσα να διαβασω κι αλλο,αχααχ).
    Η παρουσιαση σου αψογη,η συνταγη σου δελεαστικη.....που να βρω μωβ μπροκολο ομως!
    φιλια και καλη εβδομαδααα

    ReplyDelete
    Replies
    1. Χαίρομαι Κική που βρήκες ενδιαφέρονται αυτά που θίγω στην ανάρτηση. Είναι σκέψεις που κάνω που και που σε σχέση με το blogging γενικά. Ευτυχώς που δεν σου φάνηκε έπος γιατί καμιά φορά σκέφτομαι πως ίσως μακρυγορώ :)
      Θα γράψω κι άλλα κάποια στιγμή για το blogging, είναι καλός τρόπος νομίζω για να ανταλλάξουμε και απόψεις!
      Καλή εβδομάδα και σε σένα!

      Delete
  6. Υπέροχο φαγητό που συνδυάζει γεύσεις που αγαπώ πολύ. Με άγρια σπαράγγια (βρίσκω καμιά φορά να φυτρώνουν την άνοιξη στον κήπο στο χωριό) θα γίνεται επίσης τέλειο.
    Συμφωνώ πως ότι γράφουμε στο blog είναι και για τους άλλους εκτός από μας. Απλά είναι κάποιοι που θέλουν να δείξουν πολύ λίγο οτιδήποτε έχει να κάνει με τον εαυτό τους και πάλι κάποιοι άλλοι -αναγνώστες- που δεν ενδιαφέρονται για τα προσωπικά μας. Όλα σεβαστά.
    Για μένα, είσαι από τις λίγες περιπτώσεις ελληνικών blogs όπου με ενδιαφέρει και το κομμάτι των συνταγών, και το αισθητικό των φωτογραφιών αλλά και το πιο προσωπικό εξίσου!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Πω πω τυχερούλα! Να είσαι στο χωριό και να μαζεύεις άγρια σπαράγγια... σκέτη μαγεία!
      Είναι απολύτως σεβαστό το ότι κάποιοι θέλουν να δείξουν λιγότερα ή και περισσότερα. Όπως έγραψα και στην Τάνια πιο πάνω, η ομορφιά του blogging είναι το ότι έχεις ένα δικό σου χώρο για να εκφραστείς με όποιο τρόπο εσύ προτιμάς. Επίσης, εννοείται πως αρκετοί (αν όχι οι περισσότεροι) επισκέπτονται food blogs για τις συνταγές και όχι για την πολυλογία που εμένα τουλάχιστον με πιάνει που και που. Όλα σεβαστά!
      Σ' ευχαριστώ πολύ πάντως που με διαβάζεις :)

      Delete
  7. καλησπέρα Μάγδα και καλή εβδομάδα!!
    βρήκα πολύ ενδιαφέρον τον πρόλογό σου! ως νέα στο blogging μου αρέσει να ακούω (και να διαβάζω..) τις απόψεις άλλων με πολύχρονη εμπειρία.
    όσο για την συνταγή σου είναι απίθανη και όπως λες θα είναι υπέροχη και με σπαράγγια. τώρα που θα κάνουν την εμφάνισή τους θα την δοκιμάσω!
    φιλιά!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Καλησπέρα Εύη, καλή εβδομάδα και σε σένα! Σ' ευχαριστώ πολύ. Είναι ωραίο γενικά για μένα να διαβάζω τις απόψεις των food bloggers πάνω στο blogging γιατί ενώ είναι κάτι κοινό που μοιραζόμαστε, ο καθένας το βλέπει, το ζει και το αντιμετωπίζει διαφορετικά. Δεν παίζει μεγάλο ρόλο πόσο καιρό μπλογκάρεις, βρίσκω πως αρκετά νέα blogs (είτε ελληνικά είτε ξένα) είναι φρέσκα με ωραίες ιδέες και πάντα προσπαθώ να ανακαλύψω καινούρια blogs, όχι μόνο για να τα παρακολουθήσω αλλά και να εμπνευστώ από αυτά.

      Delete
  8. Γειά σου Μάγδα !!!!
    Το εισαγωγικό σου σημείωμα με εκφράζει απόλυτα. Είναι όλα αυτά που θα ήθελα να πω και ξαφνικά τα βλεπω γραμμένα από κάποιον άλλο. Τα μπλόγκ με χαρακτήρα με ενδιαφέρουν πολύ. Μου αρέσει να βλέπω κάτι παραπάνω εκτός από τη συνταγή, εφ΄όσον αυτό "σερβίρεται" με σεβασμό στον αναγνώστη και με στιλ. Τα ριάλιτι, η ωραιοποιημένη καθημερινότητα και ο ιδανικά πλασμένος κόσμος δεν με ενδιαφέρει καθόλου μα καθόλου. Αντίθετα με συγκινεί το ανθρώπινο και το νορμάλ που ζουμε όλοι οι φυσιολογικοί άνθρωποι. Αυτό είναι το πιο ελκυστικό για μένα και πιστεύω για τους περισσότερους. Είναι κάτι που το έχεις και σε συνδυασμό με τις φωτογραφίες σου και τις προσεκτικά επιλεγμένες συνταγές σου, γίνεται το ιστολόγιό σου ακαταμάχητο!

    Τέλος η συνταγή σου είναι για μια ακόμη φορά του γούστου μου. Με σεμνότητα και σεβασμό στις πρώτες ύλες, καθώς και καλαισθησία, δίνεις ένα υπέροχο πιάτο, ωδή στην απλότητα και τις ωραίες γεύσεις!
    Σε φιλώ πολύ!
    Να έχεις μια όμορφη εβδομάδα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Γειά σου Χρυσαυγή! Αυτό εννοώ όταν λέω πως με ενδιαφέρει το προσωπικό στοιχείο και η άποψη κάποιου. Όπως εσύ είδες σε αυτά που γράφω κάτι από το δικό σου εαυτό στο πως προσεγγίζεις blogs και τί προτιμάς να βλέπεις σε αυτά, έτσι κι εγώ το ίδιο αποζητώ. Όχι απραίτητα ταύτιση απόψεων, θέλω και να με ιντριγκάρει κάποιος, να με κάνει να σκέφτομαι, να με εμπνέει, αλλά να υπάρχει επίσης αυτή η κοινή γλώσσα που μας ενώνει κατά κάποιο τρόπο, να μην με ξενίζει, όπως για παράδειγμα τα blogs που αναφέρεις που πουλούν την τελειότητα και ιδανκά πλασμένους κόσμους. Σ' ευχαριστώ πολύ που είσαι εδώ και που με παρακολουθείς! :)

      Delete
  9. ΕΜΕΙΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΥΝΤΑΓΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΣΑΣ ..

    ReplyDelete
    Replies
    1. Να' σαι καλά Καλλιόπη! :)

      Delete
  10. Να σταθώ αρχικά στον τίτλο της ανάρτησης που κάνει ρίμα... και να πω, ότι δείχνουν όλα πανέμορφα όπως τα έχεις φτιάξει αγαπητή Μάγδα :-))

    Θα διαφωνήσω λιγάκι μαζί σου σ' ότι αφορά τα ελληνικά food bloggs, που μετά από αρκετά χρόνια στην μεγάλη παρέα των φίλων bloggers, διαπιστώνω πως έχει εξαιρετικές παρουσίες και με αρκετά έντονα τα προσωπικά στοιχεία παρουσίασης. Προσωπικά εμένα, αυτό μου αρέσει πολύ και χαίρομαι ιδιαίτερα που έχω καταφέρει να γνωρίσω και από κοντά κάποιες από τις κυρίες αυτές (γιατί είναι όλες κυρίες και όχι κύριοι είναι η αλήθεια).

    Υπάρχουν και άλλες που έχουν επιλέξει να μην προβάλουν προσωπικά τους στοιχεία, και αυτό είναι απολύτως σεβαστό, αλλά έχουν παρουσιάσει εξαιρετικές συνταγές με ακόμη δε πιο εξαιρετικές φωτογραφίες. Πραγματικά χαίρομαι που μπορώ και τις διαβάζω και αυτές.

    Και για να τελειώσω και να μην σας ςκουράζω άλλο, πρέπει να ομολογήσω πως έχουν γίνει πολλά ελληνικά food blogs που δυστυχώς προσωπικά δεν έχω τον χρόνο να τα παρακολουθήσω και να τα διαβάσω όλα, αλλά τους εύχομαι να περνάνε πάνω απ' όλα όμορφα με αυτό που αποφάσισαν να κάνουν... το food blogging δηλαδή :-)

    Καλό βράδυ εύχομαι εκεί στην Ολλανδία.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Πηνελόπη η διαφωνία είναι που κάνει πιο ενδιαφέρουσα μια συζήτηση αλλά νομίζω πως δεν διαφωνούμε και πολύ τελικά, διότι όπως έγραψα και στις παραπάνω αναγνώστριες, είναι σαφές πως το blogging είναι καθαρά προσωπική υπόθεση και είναι σεβαστό το οτιδήποτε επιθυμεί κανείς να μοιραστεί στο δικό του χώρο.
      Με την ίδια λογική ωστόσο έχει κανείς το δικαίωμα να παρακολουθεί εκείνα τα blogs που εκείνος θεωρεί ότι ανταποκρίνονται στην αισθητική του, στο γούστο του κλπ. Όταν αφιερώνεις τον χρόνο σου για να διαβάσεις αυτά που γράφει κάποιος στο blog του, να κοιτάξεις τις φωτογραφίες του, να φτιάξεις τις συνταγές του, να αφήσεις κάποιο σχόλιο, δεν είναι λίγο.
      Δεν είναι κριτική προς όλους ή κάποιον συγκεκριμένα—άλλωστε δεν ξέρω όλα τα food blogs, ελληνικά ή μη, που υπάρχουν στο internet—είναι η προσωπική μου άποψη και προτίμηση για το είδος blogs που επιθυμώ να παρακολουθώ.
      Είναι πολύ όμορφο που έχεις τη δυνατότητα να γνωρίσεις από κοντά άλλες bloggers ελληνίδες. Εγώ πάντως σε ευχαριστώ που επιλέγεις να με διαβάζεις! Καλό σου βράδυ!

      Delete
  11. Μάγδα μου, ελπίζω ότι μπορείς να καταλάβεις πόσο πολύ ταυτίζομαι με τον πρόλογο σου.
    Το προσωπικό στοιχείο είναι εξαιρετικά σημαντικό σε ένα blog. Όταν μιλάμε για food blogging προφανώς οι συνταγές, οι φωτογραφίες και το styling είναι αυτά που θα μας κεντρίσουν το ενδιαφέρον, αλλά αυτό ίσως χαθεί αν δεν υπάρχει και αυτό το κάτι παραπάνω που θα κάνει ένα blog μοναδικό και αναγνωρίσιμο.
    Έρχονται φορές που αναρωτιέμαι εάν έχουν νόημα τα "κατεβατά" με τα οποία συνηθίζω να προλογίζω τις αναρτήσεις μου, αλλά μετά σκέφτομαι ότι θέλω να μοιραστώ σκέψεις και συναισθήματα, να ξέρει ο επισκέπτης του blog ότι είμαι η Ερμιόνη, ότι μου αρέσει εκείνο, δεν μου αρέσει το άλλο κλπ.
    Ένα σημαντικό κομμάτι του blogging άλλωστε είναι η επικοινωνία και η ανταλλαγή απόψεων και με χαρά διαπιστώνω ότι είναι φορές που ένα κείμενο μπορεί να εξιτάρει πολύ περισσότερο από μια συνταγή.
    Οι πρόλογοι σου λοιπόν είναι ένας από τους λόγους που πραγματικά απολαμβάνω να επισκέπτομαι το blog σου. Και μετά είναι αυτές οι συνταγές σου. Οι τόσο πρωτότυπες και μοναδικές, εξίσου απολαυστικές με τα κείμενα σου.
    Δεν μας είπες ωστόσο πώς προκλήθηκαν αυτές οι σκέψεις :)

    ReplyDelete
    Replies
    1. Ήμουν σίγουρη ότι θα καταλάβαινες τί εννοώ Ερμιόνη. Πιστεύω πως πάντα θα αναρωτιέμαι αν κανείς δαιβάζει αυτά που γράφω, δεν πρόκειται να αλλάξει αυτό, αλλά θα συνεχίσω να γράφω. Ελπίζω κι εσύ!
      Όσο για τις σκέψεις αυτές, είναι σκέψεις που περνούν απ'το μυαλό μου κατά καιρούς από τότε που ξεκίνησα το blog, δεν συνέβει κάτι, αν αυτό ρωτάς.

      Delete
  12. Αν έχει για σένα νόημα, να η δική μου κατάθεση.
    Δεν έχω blog (δύο που έκανα ήταν για την εκπαίδευση) και δεν είμαι ειδική στον χώρο της κουζίνας, μαγειρεύω βέβαια για την οικογένεια καθημερινά, προσπαθώντας να ισορροπήσω ανάμεσα στο υγιεινό, εύκολο και παραδοσιακό, αλλά μέχρι εκεί. Το περισσότερο που θα ήθελα μου το καλύπτεις εσύ και με το παραπάνω, γεύσεις χρώματα και μυρωδιές, όλα πλούσια. Επίσης δεν παρακολουθώ άλλα blogs, ούτε χρόνο έχω ούτε και με ενδιαφέρει ιδιαίτερα το είδος (αν και ασχολούμαι με την ενσωμάτωση των ΤΠΕ στην εκπαίδευση). "Επεσα" τυχαία πάνω σου, μια μηλόπιτα ολλανδική έψαχνα. Μου άρεσε το λιτό της επικοινωνίας με τόνους προσωπικούς όσο εσύ ήθελες κι εγώ επίσης, με ένα μυστήριο λίγο γύρω από σένα, π.χ. για το τι κάνεις, ποιος είναι ο Σ. κ.ο.κ. με μια αφήγηση άλλοτε με χρώματα, άλλοτε μουσική, με πολύ Ελλάδα κι άλλο τόσο Ολλανδία, με αγάπη και για τα δυο, με μίξεις κι από τα δυο, νόστο για το εδώ αλλά και εξερεύνηση για τη ζωή εκεί, κι άλλα τόσα που δεν λες, αλλά φαντάζομαι... έζησα και δούλεψα κάποτε κι εγώ εκεί...
    Ξεφυτρώνεις ξαφνικά στο μέιλ, όταν σε έχω ήδη ξεχάσει και ούτε σε περιμένω, όταν έχω κουραστεί από τα δικά μου γραψίματα, τσουπ και νάτη η Μάγδα από την Ολλανδία. Τι να παρουσιάζει σήμερα; θα βάλει κάτι κι από μουσική; θα γράφει και για τον Σ; θα ΄χει φωτογραφίες από κάποιο ταξίδι; θα με κεράσει κανά παγωτό φράουλα/κακάο; θα παιδεύεται πάλι με κάποιο ψωμί και τον μουντό καιρό; Ε, αυτά μου φτάνουν και σε ευχαριστώ, έχω τρυπώσει για καλά στην κουζίνα σου με τα όμορφα πιάτα με "Εκείνο ακριβώς το μπλε", το υπέροχο βιβλίο της Ανατολικογερμανίδας Anna Seghers, ένα βιβλίο "προς αναζήτηση του μοναδικού γαλάζιου και του απόλυτου". Καλή ανάγνωσή του, μπλογκίνα Μάγδα.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Το μοναδικό blog που παρακολουθείς;; Α, μα αυτό με τιμά ιδιαίτερα. Αλλά υπάρχουν τόσα αξιόλογα blogs, με υπέροχες συνταγές και ανθρώπους πίσω από αυτές, που ίσως αξίζει να τα αναζητήσεις. Σ' ευχαριστώ που μοιράστηκες και μερικά πράγματα για τον εαυτό σου. Είναι ωραίο να γνωρίζω κι εγώ τους αναγνώστες του blog που δεν είναι οι ίδιοι bloggers :) Να' σαι καλά και θα ψάξω το βιβλίο που αναφέρεις.

      Delete
  13. Καλημέρα. Εννοείται πως ο καθένας θα γράψει ό,τι θέλει και αντίστοιχα όποιος θέλει θα το διαβάσει,. εύκολα βρίσκεις το στυλ που σ' ευχαριστεί να παρακολουθείς. Το μικρό μου παράπονο είναι σ' αυτή τη μικρή κοινωνία που λέγεται foodblloging είναι η μόνιμη αναφορά στην Ελληνίδα blogger, λες και δεν υπάρχουν άντρες που να μαγειρεύουν. Ξεκινάει η άλλη και λέει "δείτε τι έφτιαξα σήμερα κορίτσια" αλλά το ίδιο και στα σχόλια. Δε νομίζω ότι είμαστε τόσο λίγοι άντρες πια. Και εννοείται δεν είμαι ούτε "chef" ούτε επαγγελματίας ούτε τίποτα, για την οικογένειά μου μαγειρεύω και γω...

    ReplyDelete
    Replies
    1. Καλημέρα Κλεομένη. Τα blogs στα οποία αναφέρεσαι προφανώς γράφουν για ένα συγκεκριμένο κοινό με αποτέλεσμα εσένα κι άλλους άντρες food bloggers να σας αποκλείουν κατά κάποιο τρόπο, αλλά όπως είπες κι εσύ, εύκολα μπορεί κανείς να βρει το στυλ που τον ευχαριστεί να παρακολουθεί. Μήπως λοιπόν αυτά τα blogs δεν είναι για σένα;

      Delete
  14. Λαχταριστες φωτογραφιες...
    εαν δεν βρω μωβ μπρόκολο, μπορω να χρησιμοποιησω το αλλο το απλο που βρισκουμε στην Ελλαδα?
    Μπορω να αντικαταστησω τα ζυμαρικα με ρυζι ή γλυκοπατάτα?!

    Καλό βράδυ!
    Ξερεις ποιά... η χωρίς όνομα ;)

    ReplyDelete
    Replies
    1. Ναι, φυσικά και μπορείς, άλλωστε το γράφω και στις σημειώσεις πριν τη συνταγή, και νομίζω θα είναι πολύ ωραίο το κοινό μπρόκολο. Όσο για το ρύζι/γλυκοπατάτα, εγώ δεν θα τα χρησιμοποιούσα σε αυτή τη συνταγή.

      Delete
    2. Εχω μπλέξει μ' αυτη την παλιο-δίαιτα (paleo-diet)!

      Delete
  15. Kαλή μου Μάγδα συμφωνώ με όλα όσα λες.

    Η αληθεια είναι ότι κι εγω έχω κάνει αυτές τις σκέψεις. Και φυσικά πολλές φορές εχω σβήσει ολόκληρα κατεβατά που γράφω σε ανάρτηση γιατί νομίζω ότι έχω ξεφυγει. Και αναρωτιέμαι τί τον ενδιαφέρει τον άλλον να του περιγράψω τη μέρα μου, ή κάτι αστείο που έχει σχέση με την συνταγή κλπ. Νομιζω πως θα βαρεθεί. Ή κάποιες φορές θεωρώ ότι είναι λίγο πιο προσωπικά... πάντα βέβαια έως ένα σημείο.

    Αλλά εμένα μου αρέσει να διαβάζω σε άλλα blogs όλα αυτά. Κάποιες φορές μου φτιάχνει το κέφι μια αστεία εισαγωγή για κάτι που έχει συμβεί. Αντίθετα θα με προβληματίσει κάτι άλλο. . Μ αρέσει να φαντάζομαι ενα πρόσωπο πίσω από το blog και τη ζωή του. Αυτά με τους προβληματισμούς μας…

    Θα ξεχάσω να γράψω για την συνταγή:
    Απλά υπέροχη. Αυτό το μπροκολινι φαντάζομαι δεν θα το βρούμε εδώ, αλλά υπάρχει και μωβ μεγάλο, οπότε μια χαρά θα είναι. Ένα υπέροχο πιάτο (και το φαγητό, αλλά και το πιάτο-πιάτο… πολύ μου ωραίο χρώμα έχει)

    Τα φιλιά μου

    ReplyDelete
    Replies
    1. Νομίζω πως όλοι μας τελικά έχουμε κάνει αυτές τις σκέψεις κάποια στιγμή ε; Εγώ επιμένω πάντως πως πρέπει να είμαστε πιο ελεύθεροι σε αυτά που γράφουμε, χωρίς να αυτολογοκρινόμαστε ή να σκεφτόμαστε αν θα γίνουν αποδεκτά από τους αναγνώστες. Είναι απελευθερωτικό και δίνεις την ευκαιρία σε κάποιον άλλο να σε γνωρίσει καλύτερα.

      Delete
  16. καλημέρα!!!! να μαγειρευεις συχνοτερα γτ μας λείπουν τα πιατα σου!!! συμφωνω αν ειναι να τα λεμε γα μας ποιος ο λογος να τα γραφεις δημόσια!!! η μακαρονάδα σου φανταστικη και αυτο το μπροκολινι κλεβει την παρασταση!!!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Μαγειρεύω συχνά αλλά δεν έχω χρόνο να τα φωτογραφίσω. Άσε που είναι νύχτα όταν μαγειρεύω οπότε πού φως για φωτογραφίες!

      Delete
  17. Μάγδα, έχεις ένα από τα ελληνικά food blogs που διαβάζω με μεγάλο ενδιαφέρον (πρέπει να ομολογήσω πως δεν αφήνω κάποιο σχόλιο), όχι μόνο για τις ιδιαίτερες συνταγές και τις πανέμορφες φωτογραφίες σου, αλλά για τον προσωπικό χαρακτήρα που έχουν τα κείμενα σου, το ύφος, τον τρόπο που μοιράζεσαι προσωπικές σου ιστορίες, τις ζωντανές περιγραφές σου, τον όμορφο τρόπο που χειρίζεσαι την ελληνική γλώσσα... Δεν το λέω για να σε κολακέψω αλλά για να σου πω ότι ο δρόμος που έχεις επιλέξει είναι ο λόγος που έχεις πιστούς αναγνώστες. Καταφέρνεις να βάλεις τον αναγνώστη μέσα στην κουζίνα σου, τον παρασύρεις να μαγειρέψει τις συνταγές σου και με τον τρόπο που τις παρουσιάζεις, είναι σαν να είσαι δίπλα του στην κουζίνα και να τον καθοδηγείς. Συνέχισε αυτό που κάνεις με τόσο αγάπη και μεράκι και να είσαι σίγουρη πως υπάρχουν πολλοί που κάθονται να διαβάσουν τις αναρτήσεις σου όσο μακροσκελείς κι αν είναι.
    Φιλιά!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Σ' ευχαριστώ πολύ Νανά, είσαι γλυκύτατη και με κάνεις πολύ χαρούμενη που με διαβάζεις και με παρακολουθείς. Να' σαι καλά!!

      Delete
  18. Καλησπέρα Μάγδα!!!
    Λίγα, απλά αλλά εξαιρετικά υλικά και ορίστε μια υπέροχη μακαρονάδα!! Το ξύσμα λεμονιού θα δένει τέλεια με το μπροκολίνι και τη ρικότα. Θα τη δοκιμάσω σίγουρα, ίσως και με σπαράγγια!
    Πολύ ωραία παρουσίαση όπως πάντα ...το πιάτο μ' αρέσει πολύ και το μπουκέτο από μπροκολίνι πολύ όμορφο!!!!
    Είμαι από τους food bloggers που δεν γράφουν ποτέ πρόλογο και σπάνια διαβάζω προλόγους, πιο πολύ μ' ενδιαφέρουν οι συνταγές, εκτός από εξαιρετικές περιπτώσεις όπως τα δικά σου κείμενα, που κάθε φορά είναι μια αυτοτελή ιστορία, και μερικά ακόμα...ελάχιστα.
    Συνέχισε....σε παρακολουθώ με αγωνία!!

    Φιλιά!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Καλησπέρα Πέπη και σ' ευχαριστώ πολύ! Μπορεί να μη γράφεις προλόγους στις αναρτήσεις σου αλλά σε παρακολουθώ :) Το ξέρεις άλλωστε! Χαίρομαι που διαβάζεις τις αναρτήσεις μου.

      Delete
  19. hoi:)
    Για το φαγητό δεν ξερω...αλλά θέλω πολύ να μάθω πού μπορώ να βρω αυτό το πιάτο με τις ραβδώσεις..!!!

    ReplyDelete